Ostatnia aktualizacja: 05.06.2017 13:38:33

Osteopatia

Osteopatia zliczana jest do metod medycyny niekonwencjonalnej. Opiera się głównie na technikach manualnych. Osteopatia zakłada, że organizm ludzki stanowi jedność, a zależności pomiędzy ciałem, psychiką a umysłem wpływają na jego stan ogólny. Organizm ludzki posiada zdolność do samoregulacji, a leczenie osteopatyczne ma ją stymulować.

Osteopatia wywodzi się z USA, gdzie została zapoczątkowana przez lekarza Andrew Taylora Stilla. Tam też system kształcenia osteopatycznego prowadzony jest w formie pełnych studiów akademickich. W Europie w większości przypadków są to szkolenia podyplomowe dla lekarzy, fizjoterapeutów lub studentów obu tych kierunków. Dopiero niedawno Europejska Federacja Osteopatyczna (EFO) ujednoliciła program kształcenia osteopatycznego i zarejestrowała tytuł osteopaty jako samodzielny zawód medyczny w Unii Europejskiej.

Główne założenia filozofii leczenia osteopatycznego są następujące:

  1. Ciało stanowi całość.
  2. Struktura i funkcja organizmu są wzajemnie sprzężone.
  3. Ciało posiada zdolność do adaptacji, samoobrony i samoleczenia.
  4. Organizm posiada wewnętrzne mechanizmy samoregulujące.
  5. Choroba może wystąpić wtedy, kiedy zmiany w środowisku przekraczają zdolności adaptacyjne organizmu lub zaburzeniu ulegają mechanizmy samoregulujące.
  6. Podstawowym warunkiem zachowania zdrowia jest ruch płynów tkankowych.

Osteopatia jest filozofią postępowania terapeutycznego. Dzięki niej możliwe jest zarówno diagnozowanie, jak i leczenie niektórych schorzeń. Jest to metoda delikatna i nieinwazyjna. Opiera się na stymulowaniu możliwości adaptacyjnych człowieka do walki z chorobą. Osteopatia diagnozuje dysfunkcje organizmu w zakresie jego mechaniki, gdyż to głównie one odpowiadają za powstawanie dolegliwości, nawet pozornie z nimi niezwiązanych. Diagnozowanie stanu organizmu przez osteopatę polega na analizie ruchomości tkanki, co uznaje się za miarę stanu funkcjonowania organizmu. Osteopatia zakłada, że utrata naturalnej zdolności do samoregulacji jest skutkiem przeszkody mechanicznej lub zaburzenia ruchomości, co sprzyja powstawaniu patologicznego napięcia, zaburzenia ukrwienia i objawów neurologicznych. Osteopaci są przedstawicielami medycyny manualnej, czyli wykorzystują swoje ręce w diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń. Oceniają konsystencję tkanek, ich temperaturę, napięcie, ruchomość i reakcję na ruch. Podczas badania starają się określić przeszkodę mechaniczną nazywaną dysfunkcją osteopatyczną. Na bazie stwierdzonych zaburzeń indywidualnie dobierają najskuteczniejszą metodę leczenia.

W leczeniu osteopatycznym stosuje się techniki manualne bezpośrednie (strukturalne) i pośrednie (funkcjonalne). Metody bezpośrednie wywierają wpływ w miejscu oddziaływania. Poprawiają ruchomość stawów, normalizują napięcie mięśni, stawów i więzadeł oraz poprawiają drenaż żylno-limfatyczny. Stosowane techniki zabiegowe to manipulacja i mobilizacja. Techniki pośrednie dążą do maksymalnego rozluźnienia tkanek, przeprogramowania receptorów i samoistnego uruchomienia stawów bez konieczności stosowania manipulacji.

Wskazania do zabiegów obejmują bóle z przeciążenia, dyskopatie, wady postawy, bóle i zawroty głowy, bóle kręgosłupa. Zabiegi są bezpieczne i wykonywane również u kobiet ciężarnych i sportowców. Technik manualnych nie należy stosować u pacjentów z zapaleniem stawów, osteoporozą, w pierwszym trymestrze ciąży oraz w stanach wymagających szybkiej interwencji lekarskiej.

 

Komentarze

Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!


Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.
Scroll To Top