Metody leczenia wad zgryzu
Zgryz to pojęcie określające ustawienie łuków zębowych szczęki i żuchwy. Prawidłowy charakteryzuje się tym, że zęby górnej szczęki stykają się z tymi z dolnej, przy czym górne nieznacznie zachodzą na znajdujące się w żuchwie.
Wszelkie odchylenia od prawidłowości nazywamy wadami zgryzu. W zależności od stopnia i rodzaju tych odchyleń mamy do czynienia z różnymi kategoriami defektów. Tyłozgryz charakteryzuje się nieprawidłowym położeniem dolnego łuku względem górnego i objawia się widocznym cofnięciem dolnej wargi. Zgryz krzyżowy widoczny jest w ustawieniu zębów żuchwy na zewnątrz w stosunku do zębów szczęki górnej. Przodozgryz jest nadmiernym zachodzeniem przednich zębów dolnej szczęki na zęby szczęki górnej i widoczny jest z powodu specyficznego wysunięcia podbródka. Zgryz otwarty to brak kontaktu zębów na łuku zębowym i powoduje nieproporcjonalne wydłużenie dolnej części twarzy. Zgryz głęboki to zachodzenie górnych siekaczy na dolne przekraczające 2-3 mm. Stłoczenie jest wadą polegającą na dysproporcji między ilością zębów a miejscem na nie. Zbyt szerokie przestrzenie między zębami są odwrotnością stłoczenia. Zęby nie są w stanie wypełnić całej przestrzeni, co powoduje między nimi szpary (źródło: http://ortodoncyjnie.pl/rodzaje-wad-zgryzu/).
Leczenie wad zgryzu
Wady zgryzu można leczyć w każdym wieku, jednak optymalnym okresem jest moment, gdy dziecko ma już stałe siekacze i szóstki. Najczęstsze przyczyny powstawania wad zgryzu u dzieci to ssanie smoczka bądź kciuka, natomiast u osób dorosłych bywają to zęby obrócone, przemieszczone lub rosnące poza łukiem zębowym. Powszechnie stosowane są dwie metody korygujące wady zgryzu polegające na zastosowaniu aparatu ortodontycznego ruchomego lub stałego. Gabinety ortodontyczne oferują swoim pacjentom możliwość korekty wad zgryzu w każdym wieku.
Aparat ruchomy stosuje się u dzieci do około 13 roku życia. Jego zastosowanie ma na celu odpowiednie ukształtowanie kości szczęki. Dziecko powinno go nosić 10 godzin w ciągu dnia, a 16 godzin na dobę. W trakcie leczenia należy zwrócić szczególną uwagę na utrzymanie aparatu w czystości, aby zapobiec infekcjom jamy ustnej.
Aparat stały stosowany jest natomiast u pacjentów powyżej 13 roku życia. Na zęby trzonowe zakładane są pierścienie lub rurki policzkowe, pomiędzy którymi przebiegają druty z zamkami przyklejanymi do poszczególnych zębów. Korekta ustawienia aparatu przeprowadzana jest średnio raz w miesiącu. Leczenie tego typu trwa około dwóch lat, następnie wprowadza się wsparcie za pomocą retencji. Bardzo istotne jest przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej, szczególnie stosowanie specjalnych szczoteczek ortodontycznych. Ponadto należy używać past do zębów oraz płynów do płukania ust bogatych we fluor oraz systematycznie czyścić zęby grubą nicią dentystyczną. W trakcie leczenia wad zgryzu należy wyeliminować z diety produkty spożywcze mogące uszkodzić aparat takie jak: owoce pestkowe, cukierki, twarde wędliny itp. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza, wtedy osiągnie się pożądany efekt.
Problemy układu ruchowego narządu żucia
Nieco odmiennym zagadnieniem jest problem pacjentów uskarżających się na napięcie mięśni żujących, częste bóle głowy i okolic uszu, szczękościsk i bruksizm (zgrzytanie zębami). Są to problemy, które mogą doprowadzić do uszkodzeń, a także powodują pogorszenie komfortu codziennego życia. W takich przypadkach stosuje się metody relaksacyjne, szyny antystresowe i stabilizujące. Więcej na temat metod leczenia wad zgryzu można przeczytać na stronie www.impladent.pl.
Komentarze
Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!
[url="http://lokalnydentysta.pl/"]http://lokalnydentysta.pl/[/url]