Rzekomobłoniaste zapalenie jelit
Rzekomobłoniaste zapalenie jelit to choroba biegunkowa, charakteryzująca się ostrym przebiegiem oraz występowaniem szaro-żółtych tarczek, nazywanych błonami rzekomymi, które pojawiają się na powierzchni błony śluzowej jelita grubego. Czynnikiem etiologicznym choroby są toksyny A i B, które wytwarzają beztlenowe Gram-dodatnie laseczki C. difficile. Laseczki te nadmiernie rozmnażają się w jelicie wskutek stosowania antybiotyków, cechujących się szerokim zakresem działania przeciwbateryjnego. Rzekomobłoniaste zapalenia jelit stanowi zatem najcięższą postać biegunki związanej z antybiotykoterapią. Najważniejszym czynnikiem ryzyka jest aktualna, bądź niedawna (do dwóch miesięcy) antybiotykoterapia, hospitalizacja lub pobyt w ośrodku medycznej opieki długoterminowej, szczególnie w przypadku osób powyżej 65 roku życia. W grupie ryzyka są również osoby, które przechodzą poważne choroby współtowarzyszące, a także ci, stosujący inhibitory pompy protonowej. Okres wylęgania choroby trwa do dwóch miesięcy. Osoba chora jest zakaźna przez cały okres choroby oraz w trakcie bezobjawowego wydalania C. difficile w stolcu.
Obraz kliniczny i przebieg naturalny choroby
Głównym objawem choroby jest biegunka, charakteryzująca się różnym nasileniem. Mogą to być nieliczne, luźne stolce, a nawet 30 wodnistych wypróżnień w ciągu doby. Rzadko natomiast znajduje się domieszka świeżej krwi w kale. Chory odczuwa także kurczowy ból brzucha, szczególnie w dolnych kwadrantach, a ponadto gorączkę. W cięższych przypadkach może nawet dojść do odwodnienia oraz do wstrząsu. Znaczna część chorych dość łagodnie przechodzi chorobę. Samoistne ustąpienie biegunki może pojawić się po 5-10 dniach od zakończenia antybiotykoterapii. W dużo cięższych przypadkach choroba ta może doprowadzić nawet do śmierci. U około 20-25% osób chorych pojawiają się nawroty zapalenia.
Leczenie
Leczenie niefarmakologiczne obejmuje odstawienie leku przeciwbakteryjnego, który może być domniemaną przyczyną choroby. Jeżeli leczenie pierwotnego zakażenia jest konieczne, należy zmienić lek na inny. W cięższych przypadkach niezbędna jest hospitalizacja, celem wyrównania zaburzeń wodnych oraz elektrolitowych. Jeżeli objawy nie ustępują, mimo odstawienia antybiotyku, konieczne jest zastosowanie przez okres 10-14 dni jednego z następujących leków: metronidazol, wankomycyna, fidaksomycyna. Metronidazol to lek pierwszego wyboru. W cięższych przypadkach, u osób, które nie tolerują metronidazolu, bądź lek ten nie daje oczekiwanej skuteczności, a także u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią, zalecana jest wankomycyna. Jeżli dojdzie do nawrotu rzekomobłoniastego zapalenia jelit, wskazane jest stosowanie metronidazolu lub wankomycyny z uwzględnieniem opisanej powyżej wytycznych. Po zakończeniu leczenia przeciwbakteryjnego zaleca się przyjmowanie cholestyraminy oraz priobiotyku. Leczenie operacyjne, polegające na subtotalnej resekcji okrężnicy wskazane jest natychmiastowo w razie wystąpienia powikłań, które powodują ostry brzuch, bądź wstrząs oporny na leczenie.
Komentarze
Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!