Diagnostyka POChP – badania pozwalające zdiagnozować chorobę
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP) to jedna z najpoważniejszych chorób układu oddechowego. Wielu przypadków inwalidztwa i przedwczesnej śmierci można byłoby uniknąć, gdyby chorzy wcześnie zgłosili się do lekarza, nie bagatelizując pierwszych objawów choroby. Obecnie medycyna dysponuje specjalistycznymi i skutecznymi metodami diagnostyki POChP, które omawiamy w naszym artykule.
Kiedy należy się zgłosić do lekarza z podejrzeniem POChP?
POChP to choroba, która może się przez wiele lat rozwijać zupełnie bezobjawowo lub skąpoobjawowo. Chorzy bagatelizują pierwsze objawy, zrzucając je na karb na przykład alergii, infekcji dróg oddechowych czy palenia wyrobów tytoniowych (jak w przypadku przewlekłego kaszlu).
Faktem jest, że pierwsze objawy POChP nie zawsze są na tyle niepokojące, aby skłoniły do wizyty u lekarza. Jeśli jednak utrzymują się przez dłuższy czas, to w pewnym momencie należy udać się do przychodni i skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu.
Do najczęstszych objawów Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc zaliczamy:
- Przewlekły kaszel – kaszel mogący wskazywać na POChP nie ma charakteru napadowego (jak przy astmie), utrzymuje się przez długi czas, zarówno w ciągu dnia, jak i rano oraz wieczorem. Jeśli wykluczono infekcję dróg oddechowych lub reakcję alergiczną, to możliwą przyczyną przewlekłego kaszlu jest właśnie POChP.
- Duszność – u osób chorych na POChP duszność postępuje w czasie, nasilając się wraz z rozwojem choroby, zwłaszcza podczas wysiłku fizycznego.
- Obniżona tolerancja wysiłku – osoby aktywne fizycznie i zawodowo, które zauważają u siebie wyraźne pogorszenie kondycji niemające związku ze zwykłym przemęczeniem czy infekcją, powinny skonsultować to z lekarzem pierwszego kontaktu. W zaawansowanym stadium POChP problem obniżonej tolerancji wysiłku może być już na tyle poważny, że spowoduje trudności z wykonywaniem nawet podstawowych czynności, skazując chorego na niesamodzielność.
- Odkrztuszanie plwociny – plwocina to wydzielina z płuc, czasem o ropnym charakterze, która może również zawierać ślady krwi. Jest to sygnał alarmowy, który powinien skłonić do niezwłocznej wizyty u lekarza (może to być objaw poważnej choroby układu oddechowego, włącznie z nowotworem).
Czynniki ryzyka POChP
Nieswoistość wymienionych objawów powoduje, że łatwo jest je zlekceważyć – zwłaszcza przy niewielkim nasileniu. Są to natomiast bardzo niepokojące symptomy u osób z czynnikami ryzyka zachorowania na POChP.
Największą grupę tworzą tutaj palacze wyrobów tytoniowych po 40. roku życia, w tym bierni oraz ci, którzy rzucili nałóg jakiś czas temu.
Warto także wspomnieć o osobach, które są narażone na stały kontakt z pyłami i gazami znajdującymi się w powietrzu z racji wykonywanego zawodu: górnikach, hutnikach, rolnikach, operatorach maszyn, pracownikach budowlanych, sprzątaczkach czy nawet kosmetyczkach.
Na czym polega diagnostyka POChP?
Osoby mające objawy POChP w pierwszej kolejności powinny się zgłosić do lekarza rodzinnego. Lekarz POZ zbierze wywiad z pacjentem i przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe. W przypadku podejrzenia choroby, lekarz skieruje pacjenta do poradni pulmonologicznej.
Jeśli badania potwierdzą, że pacjent może mieć Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc, to zostanie skierowany na szczegółową diagnostykę. Podstawą jest tutaj badanie spirometryczne, które przeprowadza się przy użyciu specjalnego aparatu nazywanego spirometrem.
Podczas badania pacjent wdmuchuje cały zapas powietrza zgromadzonego w płucach do spirometru za pomocą ustnika.
Spirometria pozwala m.in. określić wskaźnik FEV1 (objętość powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu) oraz wskaźnik FVC (natężona pojemność życiowa płuc). Na tej podstawie lekarz pulmonolog może stwierdzić np. utrwalone zwężenie oskrzeli, co jest charakterystyczne dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
Innymi badaniami stosowanymi w diagnostyce POChP są:
- RTG klatki piersiowej,
- echo serca,
- EKG,
- badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografia),
- gazometria z pulsoksymetrią,
- ergospirometria (nazywana próbą wysiłkową).
W przypadku zdiagnozowania POChP pacjent zostanie skierowany na odpowiednio dobrane leczenie, które ma na celu złagodzenie objawów choroby. Podkreślmy, że Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc nie można wyleczyć. Istnieją natomiast metody terapeutyczne, które dają chorym szansę na samodzielne funkcjonowanie i zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia.
Więcej informacji na temat POChP znajdziesz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/warto-wiedziec/.
Komentarze
Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!