Ostatnia aktualizacja: 05.06.2017 13:38:37

Amniopunkcja

Amniopunkcja należy do badań prenatalnych. Wykonuje się ją u około 5% ciężarnych. Badanie polega na pobraniu próbki płynu owodniowego w celu diagnostyki wad wrodzonych u płodu. Ponieważ badanie zwiększa ryzyko poronienia, wykonywane jest tylko w uzasadnionych przypadkach.

Amniopunkcja, inaczej określana amniocentezą, jest jednym z inwazyjnych badań prenatalnych. Próbkę płynu owodniowego pobiera się poprzez nakłucie cienką igłą przez powłoki brzucha. Badanie daje szybką i pewną informację odnośnie wad genetycznych i metabolicznych płodu. Jest to również 100% metoda określająca płeć. Zabieg wykonuje się między 12 a 16 tygodniem ciąży. W tym czasie jest najwięcej płynu owodniowego, a ryzyko urazu u płodu najmniejsze. Nakłucie przeprowadza się pod kontrolą USG, co pozwala na bezpieczne wprowadzenie igły z ominięciem łożyska, pępowiny i narządów płodu.

Wskazania do amniopunkcji obejmują sytuacje podwyższonego ryzyka wad u płodu. Nie jest to jednak badanie pierwszego rzutu. Wcześniej wykonuje się badanie USG i badanie krwi matki. W USG mierzy się przezierność karkową i ocenia kość nosową, a w badaniu krwi określa się stężenie białka osoczowego A, wolnej beta-hCG i alfa-fetoproteiny. Nieprawidłowe wyniki tych badań stanowią wskazanie do porady genetycznej i dalszej diagnostyki płodu.

Standardowo badania prenatalne wykonuje się u kobiet powyżej 35 rż. i jeśli wiek mężczyzny przekracza 55 lat, gdyż im starsi rodzice tym większe ryzyko wad u płodu. Wskazaniem do amniopunkcji są również następujące przypadki: zaburzenia chromosomalne u poprzedniego dziecka, poronienia w przeszłości, wady cewy nerwowej w rodzinie, nosicielstwo cechy recesywnej autosomalnej lub związanej z płcią poważnej choroby.

Za pomocą amniopunkcji wykrywa się nieprawidłowości chromosomalne, np. zespół Downa czy zespół Turnera. Przy podejrzeniu wad cewy nerwowej badanie to ułatwia dalszą diagnostykę. Ponadto amniopunkcja umożliwia wykrywanie chorób charakteryzujących się zaburzeniami metabolizmu lipidów, aminokwasów, węglowodanów i mukopolisacharydów. Rozpoznanie tych chorób możliwe jest dzięki pomiarowi stężenia określonych enzymów, hormonów, aminokwasów i nieprawidłowych metabolitów w próbce płynu owodniowego.

Pobranie płynu owodniowego jest zabiegiem dość bezpiecznym, jednak wiąże się ze wzrostem ryzyka poronienia o 1%. Do najczęstszych powikłań należą: przedwczesne pęknięcie błon płodowych, poród przedwczesny, poronienie, nakłucie płodu, nakłucie łożyska. Bardzo rzadko notuje się przypadki zakażenia (sepsa, choroby wirusowe). Amniopunkcja przeprowadzana przed 14 tygodniem ciąży zwiększa nieznacznie ryzyko wystąpienia szpotawości kończyn i chorób układu oddechowego u dziecka. Zabieg jest bardziej bezpieczny, jeśli wykonuje go specjalista rutynowo zajmujący się inwazyjnymi badaniami prenatalnymi.

Dobre przygotowanie kobiety do badania poprawia rokowanie. Pacjentki zwykle bardzo obawiają się amniopunkcji, dlatego istotnym elementem jest przekazanie informacji o wszystkich etapach tej procedury oraz przygotowanie psychologiczne. Poznanie stanu płodu pozwala na wczesne podjęcie decyzji terapeutycznych i ustalenie planu postępowania.

 

Komentarze

Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!


Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.
Scroll To Top