Ostatnia aktualizacja: 05.06.2017 13:38:35

Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane, zwane w skrócie SM bądź MS (od łac. sclerosis multiplex) jest jedną z chorób przewlekłych centralnego układu nerwowego. Jest to uciążliwa choroba, z którą bardzo trudno walczyć i doprowadzić do całkowitej jej remisji (cofnięcia).

Przyczyny choroby

Bardzo trudno jest jednoznacznie ustalić przyczyny, które mogą wywołać chorobę. Najczęściej uważa się, że stwardnienie rozsiane spowodowane jest przez autoagresję komórek układu immunologicznego, których zaburzone działanie sprawia, iż atakują one zdrowe komórki tkanki nerwowej. Uszkodzenie osłonki włókien nerwowych w mózgu prowadzi do zaburzeń w przekazywaniu impulsów w rdzeniu kręgowym. Wywołuje to określone zmiany i symptomy chorobowe, które są bardzo uciążliwe dla chorego i mogą powodować niedowład, a nawet paraliż ciała.

Oprócz upośledzenia układu immunologicznego, powstanie i rozwój stwardnienia rozsianego może być spowodowane przez niedobór witamy D w młodym wieku, bowiem ma ona właściwości regenerowania neuronów. Poza tym czynnikami zwiększającymi prawdopodobieństwo choroby są także czynniki środowiskowe, przebyte infekcje wirusowe i bakteryjne oraz zaburzenia metabolizmu. Możliwe jest także, że ryzyko wzrasta, jeśli któreś z rodziców było chore na SM. Ponadto, rasa biała jest bardziej narażona na rozwój choroby, a większą część pacjentów ze stwardnieniem rozsianym stanowią kobiety.

Objawy stwardnienia rozsianego

Pierwsze objawy stwardnienia rozsianego są bardzo podobne do objawów innych jednostek chorobowych. Najwcześniejszymi symptomami są zmiany czucia kończyn, twarzy oraz całego ciała. Ponadto pojawiają się problemy ze wzrokiem – chory może widzieć podwójnie, a nawet miewać okresy całkowitej ślepoty. Poza tym, charakterystyczne są także problemy z zachowaniem równowagi, trudność w utrzymaniu prawidłowej postawy w trakcie chodzenia oraz osłabienie organizmu.

W przypadku rozwoju choroby, można zaobserwować takie objawy, jak zaburzenia nastroju (dosyć często występują stany depresyjne), dyzartrię, czyli zaburzenia mowy, zaburzenia pracy zwieraczy oraz osłabienie siły mięśni. Wszystkie te objawy mogą prowadzić do niepełnosprawności oraz ograniczenia mobilności i samodzielności chorego.

Diagnoza i leczenie stwardnienia rozsianego

Bardzo trudno rozpoznać stwardnienie rozsiane, szczególnie w początkowym stadium choroby, bowiem jest ono podobne do innych schorzeń demielinizacyjnych, takich jak stwardnienie koncentryczne Baló czy choroba Marburga. Żeby jednoznacznie określić, że mamy do czynienia ze stwardnieniem rozsianym, należy poddać się specjalistycznym badaniom. Należą do nich:

  • badania neurologiczne,
  • magnetyczny rezonans jądrowy,
  • badanie płynu mózgowo-rdzeniowego,
  • badanie tzw. potencjałów wywołanych (tj. wzroku, umiejętności sensorycznych itp. itd.).

Choroba może występować w czterech różnych formach i stadiach. Najbardziej rozpowszechniona jest postać nawracająco-remitująca, która po wielu latach przekształca się w postać wtórnie postępującą. Może ona prowadzić do wyniszczenia komórek nerwowych i doprowadzić do niepełnosprawności pacjenta. U ok. 10 % pacjentów mamy do czynienia z tzw. postacią pierwotnie postępującą, w której nie obserwuje się nawet krótkich cofnięć choroby. Do najrzadziej spotykanych postaci stwardnienia rozsianego zalicza się formę postępująco-nawrotową, w której stopień niepełnosprawności stale się pogłębia, czasem bardzo gwałtownie.

Nie ma leku, który byłby w stanie wyleczyć całkowicie stwardnienie rozsiane, jednakże systematyczne przyjmowanie lekarstw daje choremu szansę na opóźnienie rozwoju choroby oraz na życie w miarę samodzielnie. Najczęściej stwardnienie rozsiane leczy się interferonami, mitoksantronem, octanem glatirameru, natalizumabem czy fingolimodem. Istotne jest także, aby choremu udzielać wsparcia psychicznego – tylko takie podejście pozwoli mu na odzyskanie wiary we własne siły i normalne życie.

 

Komentarze

Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!

Adam
W SM polecam - wywar z chaber bławatek, żeń-szeń syberyjski, immunomodulin, nagietek raz dziennie. Po kilkunastu miesiącach w wielu przypadkach spadek przeciwciał ANA I i II
8 lat temu
Odpowiedz
Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.
Strona: 1 Wszystkie
Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.
Scroll To Top