Ostatnia aktualizacja: 05.06.2017 13:38:35

Rzeżączka

Rzeżączka znana jest też pod nazwą tryper i jest to najpowszechniejsza spośród chorób wenerycznych. To choroba bakteryjna, zakaźna, przenoszona drogą płciową. Zarazić można się też przez kontakt z przedmiotami do higieny codziennej używanymi przez chorego. Zakazić mogą się od chorej matki również noworodki podczas porodu (skutkiem czego może być zapalenie spojówek i trwałe uszkodzenie wzroku). Wywołują ją bakterie dwoinka rzeżączki (zwana też gonokokiem, dwoinką Neissera), które rozwijają się w środowisku ciepłym i wilgotnym (okolice intymne). Najlepszym miejscem do rozwoju tej bakterii jest błona śluzowa narządów moczowo-płciowych.

Rozpoznanie i objawy

Rozpoznanie rzeżączki jest możliwe tylko na podstawie badania bakteriologicznego (wymaz z wydzieliny chorobowej: z wydzieliny pochwy u kobiet i z cewki moczowej u mężczyzn). Na podstawie badania mikroskopowego można stwierdzić obecność bakterii, ale czasami konieczne jest wykonanie posiewów na odpowiednich pożywkach. Zakażenia innymi drobnoustrojami dają bardzo podobne symptomy, więc rozpoznanie rzeżączki tylko na podstawie objawów jest raczej niemożliwe. Wskutek nieleczenia rzeżączki pojawiają się stany zapalne: najądrzy i prostaty (u mężczyzn) i jajników i stawów (u kobiet). Jednym z poważniejszych powikłań natomiast może być późniejsza niepłodność.

Objawem zakażenia gonokokiem u mężczyzn jest na początku pieczenie w cewce moczowej, nasilające się podczas oddawania moczu; ponadto pojawia się wyciek wydzieliny ropnej z cewki moczowej. Okres wylęgania się choroby u mężczyzn wynosi około 2-6 dni. Choroba nieleczona przechodzi w stan przewlekły i, pomimo że objawy ustąpiły, chory nadal zaraża. W szczególnie poważnych przypadkach może pojawić się gorączka i obrzęk najądrza, a efektem stanu zapalnego może być niepłodność (zarastają kanaliki najądrza – ujście plemników). U kobiet choroba rozwija się nieco dłużej – od 1 do 2 tygodni. Początkowe objawy to upławy (ropna wydzielina z dróg rodnych), uczucie pieczenia podczas oddawania moczu. Może pojawić się również zaburzenie w cyklu miesiączkowym. Często kobiety nie zauważają objawów choroby i nadal zakażają partnera (partnerów) seksualnego. Powikłania mogą być dosyć poważne, ponieważ bakterie atakują wszystkie odcinki dróg rodnych. Może dojść do zapalenia jajników i jajowodów i w konsekwencji do niepłodności.

Leczenie

W leczeniu farmakologicznym najczęściej stosuje się antybiotyk – penicylina podawana domięśniowo zarówno kobiecie jak i jej partnerowi. Potem zaleca się okres abstynencji seksualnej. Niestety ostatnio odnotowuje się uodpornienie się bakterii dwoinki rzeżączki na penicylinę. Dlatego też coraz częściej stosuje się doksycyklinę. Ważne jest, by nie zażywać antybiotyków na własną rękę, gdyż mogą one (niewłaściwie dobrane) zamaskować objawy prawdziwej choroby.

Profilaktyka

Najlepszym środkiem zabezpieczającym przed tą chorobą jest używanie prezerwatywy. Nie chroni ona jednak w 100% przed zakażeniem, do którego może dość podczas kontaktu: skóra-narządy rozrodcze. Ponadto należy unikać przygodnych kontaktów seksualnych i dbać o higienę osobistą. Rzeżączka może też przenosić się przez drogi pozapłciowe, np. przez ręczniki, pościel czy ubrania. Unikać należy kontaktów płciowych z osobami, u których zauważymy wysypkę, nietypowe upławy czy ból. Ważne jest również, by w momencie stwierdzenia choroby przez lekarza powiadomić byłych partnerów seksualnych o tym, że mogą również być zakażeni.

 

Komentarze

Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!


Potrzebujesz włączonego javascript, aby móc komentować.
Scroll To Top